آقازاده: استثنا در خلقت
اجازه ازدواج مجدد: اجازه قانون به مرد برای خیانت به همسر.
اخلاق: علمی است که به ما می آموزد زشتی و زیبائی یک فعل بستگی به فاعل آن دارد.
استرداد دعوا: بخشیدن عطای عدل به لقای عدلیه.
بالغ: کسی که دیگر نباید از او انتظار شنیدن حرف راست را داشت.
پاکدامنی: هدیه خداوند به بشر برای دوران پیری.
جرم: هر چیزی است جز آنچه که انجامش ایرادی ندارد.
جلسه اول دادرسی: جلسه ای است که خط بطلان روی ضرب المثل « حرف نزده را همیشه می توان زد » می کشد.
خدا: واجب الوجودی که با اینکه از او نمی ترسیم، دوست داریم دیگران از او بترسند.
خیار: اجازه قانون برای عهدشکنی.
دفاع مشروع: مجازات نکردن کسی که زیر بار ظلم نرفته است.
دیوانه: آدمی که به هر چه می گوید اعتقاد دارد.
زن: موجودی است که بدون فکر حرف می زند، بر خلاف مرد که بدون فکر عمل می کند.
سرنوشت: دادگاهی که ما را از همه گناهان و اشتباهاتمان تبرئه می کند.
شهروند: رعیت مدرن.
عده: مدت زمانی که اجباراً به زن داده می شود تا در مورد خواستگارانش به درستی بیاندیشد تا مرتکب اشتباه قبلی خود نشود.
عرف: سعی جامعه در فضیلت وانمود دادن اشتباهات گذشتگان که توان اصلاح آن را ندارد.
فضیلت: عتیقه معنوی، کالای با ارزشی که به دلیل با ارزش بودن، معمولاً در پستو نگهداری می شود و کسی از آن استفاده نمی کند.
فکر: چیزی است شبیه ناخن که باید هر چند وقت یک بار آن را کوتاه کرد زیرا میکروب زیر آن جمع می شود.
فمینیسم: جنبشی است زنانه به قصد رهاسازی مردان از قید زنان.
فوت پدر: یکی از اسباب تملک.
قرار سقوط دعوی : قراری است که دعوا را آنچنان به زمین می کوبد که دیگر امکان بلند شدن آن وجود ندارد.
قرار عدم استماع دعوا: قراری است که به موجب آن، دادگاه رسماً نداشتن گوش شنوا برای شنیدن دعوا را اعلام می کند.
قطع ید: صاف کردن دست کج.
وکیل: سربازی است که با این که دشمن را نمی شناسد، به جنگ او می رود.