از گذشتههای دور انسانها برای آگاهی از مسائل پیرامونشان به راههایی متوسل میشدند تا خواستههایشان به تحقق برسد. با گذشت زمان و پیشرفتها و ظهور فناوریها، کسب اخبار موثق و قابل اطمینان در زمینه های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... بسیار دشوار شده و در عین حال بسیار ضروری است و در این میان رسانهها از عناصر اصلی و مهم، امر خبررسانی هستند. رسانهها در اطلا ع رسانی حلقه واسط بین واقعیت ها و مخاطبان محسوب می شوند. در این زمینه توجه به قوانین هم در خصوص انعكاس اخبار مختلف، یك ضرورت است.
همانطور كه میدانیم قوه قضاییه با سایتها، روزنامهها و رسانههایی که توهین میکنند برخورد میکند كه در این باره رئیس قوه قضاییه خطاب به رسانهها و افراد دارای تریبون عنوان كرده بود كه روزنامهها، رسانهها و تمامی افراد و گروههایی که دارای تریبون هستند باید بدانند که حق سوءاستفاده از این قدرت را ندارند گرچه متاسفانه برخی روزنامهها، سایتها و حتی وبلاگهایی که مثل قارچ روییدهاند بهراحتی به افراد توهین و همواره در مقام افترا و شایعهپراکنی هستند و حتی آن هنگام که دستگاه قضایی بر حسب وظیفه قانونی خود به برخورد با این متخلفان میپردازد طلبکارانه اعلام میکنند که چرا دستگاه قضایی برخورد میکند. همین امر باعث شده كه بعضاً احساس شود نگاهی تبعیض آمیز بین رسانهها وجود دارد كه برخی رسانهها مطالبی را منتشر میكنند كه از لحاظ قانونی باید اشد مجازات برای آنها در نظر گرفته شود اما به لحاظ وابستگیهایی كه دارند نه تنها مجازات نمیشوند بلكه با آنها برخوردی هم صورت نمیگیرد. این تبعیض تا جایی پیش رفته كه در گذشته حسن روحانی از یكی از رسانهها گله كرد و همچنین در سخنان خود از دستگاههای مسئول نسبت به شكایت دولت علیه آن رسانه گله كرد كه شكایت دولت به جایی نرسیده و با آن رسانه برخورد نشده است. در رابطه با رسالت خبرنگاردر انتشار اخبار درست و بهدور از اتهام زنی، دروغ، افترا و رسالت قوه قضاییه در برخورد با رسانه های متخلف، «قانون» با عبدالصمد خرمشاهی وكیل دادگستری و علی نقیزاده کوچصفهانی، وكیل دادگستری به گفتوگو پرداخته است:
عبدالصمد خرمشاهی به «قانون» گفت: قانون مطبوعات چارچوب رسالت رسانهها و خبرنگاران را در چند ماده تبیین و توصیف كرده و برای عدول از این چارچوب هم در ماده 6 این قانون، مجازاتهایی در نظر گرفته است. به نظر بنده اغلب اصحاب قلم و رسانهها تا حدودی به این مقررات آشنا هستند. شكی نیست كار رسانه و خبرنگار در كنار خبررسانی و اعلام وقایع روزمره، انتقاد، پیشنهاد و اظهار نظر نسبت به مسائل جاری و عملكرد مسئولان است و طبیعتا آن انتقاد، تذكر و پیشنهادی مورد نظر است كه فارغ از هرگونه تعصبات خاص، جناحی و گرایشات سیاسی بوده و همراه با منطق، استدلال، بی طرفی و هرگونه حب و بغض باشد.
رسانههای فارغ از حواشی مورد قبول عامه اند
این وكیل دادگستری تصریح كرد: رسانه و خبرنگار مستقلی كه فارغ از حواشی، جنجالهای سیاسی و جناحی و بهدور از وابستگی و تعصب به جریان فكری خاص به رسالت واقعی خود عمل میكند قطعا مقبول عامه واقع میشود و سخن و انتقادی را كه بازگو میكند به دل مینشیند. اما شاهد این بودهایم كه رسانهها و نشریاتی با تحریف واقعیتها و به دور از صداقت یا تعهد و صرفا به خاطر القای تفكرات مورد علاقه خود باعث شدهاند تا از دایره حقیقت دور بمانند و لاجرم نه مخاطبی دارند و نه مورد توجه افراد جامعه قرار میگیرند.
وجود اخلاق مطبوعاتی جدا از مواد قانونی در ضمیر خود آگاه خبرنگاران
وی افزود: رسانه، نشریه ، روزنامه یا خبرنگاری كه به دور از حب و بغض صرفا با دغدغه منافع مردم و مملكت به تشریح و تبیین جریانات سیاسی و اجتماعی روز میپردازد طرفدار و خریدار دارد و طبیعتا اثرات مثبت خود را در جامعه به جای خواهد گذاشت. اینگونه مطبوعات و رسانه ها و خبرنگاران مستقل و متعهد و علاقه مند به سرنوشت مملكت در چارچوب صداقت و درستی با شجاعت و شهامت به طرح مسائل میپردازند. هرگونه انتقاد و تذكر یا پیشنهادی را كه میكنند به حساب دلسوزی آنان به سرنوشت جامعه و آینده كشور گذاشته میشود.
خرمشاهی عنوان كرد: البته باید گفت رسانههایی هستند كه همه روزه سعی در وارونه كردن واقعیتهای جامعه داشته و به زعم خود با زیركی اخبار، مسائل و گفتار مسئولان را تحریف میكنند و چه بسا كه خودشان هم میدانند كه پایگاه و جایگاهی در جامعه و در میان مردم ندارند. اخلاق مطبوعاتی در كنار قانون مطبوعات راه را روشن كرده است. اخلاق مطبوعاتی اگر از میان مواد قانونی پیدا نشود باید گفت كه قطعا در ضمیر خودآگاه و وجدان خبرنگاران جای دارد، با اندكی تلاش میشود به كمك این اخلاق راه را پیدا كرد .
اقتدار محاكم در بیطرفی است
این وكیل دادگستری در رابطه با جایگاه محاكم در برخورد با رسانهها گفت: با نگاهی در اخبار و حوادث چندین ساله گذشته به خوبی در مییابیم كه هرچقدر محاكم به دور از هرگونه گرایش سیاسی و دسته بندیهای جناحی به تكلیف قانون خود به نحوی كه در قانون اساسی بهآن اشاره شده است عمل كنند از اقتدار بیشتری میان مردم برخوردار خواهند بود.
وی در پایان خاطر نشان كرد: بخشی از استقلال قضات به این موضوع ارتباط دارد و بدیهی است كه تسریع در روند تصمیم گیری و صدور آرا، نحوه تصمیمگیری و داوری میان افراد ودعاوی مختلف هر اندازه كه شائبه حمایت از فرد، جناح یا تشكل خاص یا تفكر متفاوت كمتر باشد بر اقتدار دستگاه داوری افزوده خواهد شد.
نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند
علی نقیزاده کوچصفهانی، وكیل دادگستری نیز به«قانون» در رابطه با مرجع رسیدگی به تخلفات رسانهها گفت: برابر اصل 24 قانون اساسی «نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند، مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد، تفصیل آن را قانون معین می کند». قانونگذار در تاریخ 22اسفند64 با تصویب قانون مطبوعات ضمن نظارت بر عملکرد مطبوعات در واقع درصدد بر آمد مصادیق و مفاهیم مطالب مخل مبانی اسلام و حقوق عمومی را به نظم درآورد. صرفنظر از اینکه قوانین عادی تا چه حد در تفصیل، تاویل، چه بسا تخصیص قانون اساسی میتوانند اثرگذار باشند. باید نکته ای را اذعان كرد که برابر قانون مطبوعات مصوب 64 و اصلاحات و الحاقات بعدی قوه قضاییه تنها مرجع رسیدگی به تخلفات رسانه های خاطی تلقی نمیشود. بلکه وفق آنچه در تبصره ماده 11 قانون مطبوعات تبیین و مقرر شده هیات نظارت بر مطبوعات مجاز به لغو پروانه نشریه بوده که این خود در زمره سنگینترین مجازاتها برای یک نشریه تلقی میشود و میتوان از آن به «اغماء مطبوعاتی» یاد کرده که قابل اعتراض بودن تصمیم هیات نظارت در محاکم وفق تبصره 2 ماده 10 قانون مطبوعات احیاء و یا در نهایت مرگ مدنی جریده ، مستلزم تصمیم گیری مراجع قضایی است .
این حقوقدان ادامه داد: مطابق اصل یکصدوشصتوهشتم قانون اساسی رسیدگی به جرایم سیاسی و مطبوعاتی علنی است و با حضور هیات منصفه در محاکم دادگستری صورت میگیرد. در واقع هیات منصفه برابر شرح وظایف مندرج در قانون مطبوعات به ویژه ماده 43 صرفا در خصوص مجرمیت یا عدم مجرمیت نشریه اعلام نظر خواهد كرد و در نهایت اتخاذ تصمیم نهایی با مرجع قضایی خواهد بود .
نقی زاده تصریح كرد: حکم توقیف یک نشریه از دو مجرا امکانپذیر است. یکی از سوی هیات نظارت بر مطبوعات با لحاظ شرایط مصرحه در مواد 11 و 12 قانون مطبوعات و تباصر ذیل آن و دیگری از سوی مراجع قضایی که این مهم نیز محدود و مقید به شرایط خاص مقرر در قانون می باشد. اداره حقوقی قوه قضاییه در نظریه شماره 1841/7-1/6/78 مقرر كرده: در مورد جرایم مطبوعاتی جلوگیری موقت از انتشار نشریه مربوطه بهوسیله دادگاه ذیصلاح در مرحله تحقیقات محدود و منحصر به مواردی است که در قانون مقرر شده است مانند موارد مذکور در تبصره 3 ماده 23 و تبصره ذیل ماده 31 قانون مطبوعات سال 1364 و عدم تشکیل دادگاه قانوناً مجوز جلوگیری موقت از انتشار نشریه نخواهد بود.
لزوم گسترش عدل و آزادی های مشروع
این وكیل دادگستری خاطر نشان كرد: بهطور کلی برابر آنچه وفق اصل 156 قانون اساسی در زمره وظایف قوه قضاییه تلقی میشود احیای حقوق عامه، گسترش عدل و آزادیهای مشروع و نیز نظارت بر حسن اجرای قوانین است؛ بر پایه این اصل مهم و اساسی و در پرتو وظایف محوله برعهده قوهقضاییه به عنوان قوهای مستقل و پشتیبان حقوق فردی و اجتماعی و مسئول تحقق بخشیدن به عدالت، بدیهی است که قوه قضاییه را مجاب و موظف می کند به دور از جهت گیریهای سیاسی، جناحی و حزبی تصمیمات قضایی مناسب اتخاذ كند.
تبعیض خلاف اصول قانون اساسی است
وی در رابطه با نگاه تبعیض آمیز به رسانه ها برای مجازات اینگونه عنوان كرد: بنابراین در صورت بروز تخلف مشابه در دو نشریه متفاوت با مفاهیم و مصادیق یکسان هرگونه تبعیض در اعمال مجازات خلاف اصول قانون اساسی تلقی خواهد شد. هر چند شرایط و اوضاع و احوال خاص مرتکب، احراز سوء نیت و قصد مجرمانه، انگیزه، تعدد و تکرار جرم و بالاخره تفسیر و تاویل گوناگون از مفهوم و مصداق تخلف ارتکابی نوعا و شخصا در اعمال مجازات، تخفیف و یا تعلیق اثر گذار خواهد بود.
این حقوقدان توضیح داد: قدر مسلم اینكه مجازات پیامد رفتار خارج از چارچوب قانون است. به عبارت دیگر با تصویب قانون خاص کلیه اشخاص حقیقی یا حقوقی مشمول آن قانون موظف به رعایت ضوابط مندرج در آن قانون هستند. بدیهی است در صورت تخطی از آن مرتکب مستوجب مجازات مندرج در قانون خواهد بود. فلذا روزنامهنگاران نیز به مثابه تمامی آحاد جامعه مشمول مقررات قانونی بوده و بر اساس منشور و رسالتی که عهده دار هستند انجام وظیفه میكنند.
نمیتوان درباره عادلانه بودن یا نبودن مجازات روزنامه نگاران اظهار نظر كرد
نقیزاده در پایان در رابطه با عادلانه بودن مجازات روزنامه نگاران ذكر كرد: نمیتوان بهطور مطلق درباره عادلانه بودن یا نبودن مجازات روزنامه نگاران اظهار نظر کرد چه آنکه همانطور که اشاره شد مجازات عقوبت رفتار مجرمانه مرتکب است. لذا چنانچه روزنامه نگاری از حدود و ثغور تعیین شده تعدی کند مستوجب مجازات است اما قدر مسلم اینكه در اعمال مجازات و تشخیص انطباق رفتار با مقررات جزایی بهدور از اعمال سلیقه شخصی و جناحی و بهدور از حب و بغض باید عمل كرد. بی شک در چنین فضایی مطبوعات با آرامش و سلیم النفس به رسالت مطبوعاتی خود جامه عمل می پوشانند.