ماده 1037 قانون مدنی اشعار میدارد که: «هر یک از نامزدها میتواند در صورت به هم خوردن وصلت منظور هدایایی را که به طرف دیگر یا ابوین او برای وصلت منظور داده است مطالبه کند. اگر عین هدایا موجود نباشد مستحق قیمت هدایایی خواهد بود که عادتا نگاه داشته میشود مگر اینکه آن هدایا بدون تقصیر طرف دیگر تلف شده باشد.»
ماده 1037 که صرفا و فقط در خصوص هدایای رد و بدل شده در دوران نامزدی است (یعنی دوره و فاصله بین خواستگاری تا عقد ازدواج که طرفین پس از خواستگاری، به توافق رسیده و وعده ازدواج در آینده را به هم دیگر متعهد میشوند) به بررسی وضعیت هدایای رد و بدل شده پس از بر هم خوردن نامزدی میپردازد.موضوع این ماده قانونی دو گروه هستند. الف: هریک از نامزدها ب: والدین آنها. همچنین موضوع خاص مورد اشاره این ماده هدایایی است که با موضوع وصلت دختر و پسر رد و بدل گردیده است.
همان طور که از ظاهر ماده پیداست کلیت این ماده تصریح دارد که هریک از نامزدها در صورت برهم خوردن نامزدی، میتواند هدایایی که به نامزد خود یا والدین وی داده، مطالبه کند. در نتیجه فرد مقابل نیز وظیفه دارد در مقابل چنین درخواستی، هدایای دریافت شده را مسترد و به طرف مقابل بازگرداند. اما این موضوع مشمول نکات قابل ذکری است. گام اول موضوع هدایاست که مشمول بر دو بخش هستند. بخش اول هدایایی که مصرفی هستند و عموما عین آن هدیه نگهداری نمیشوند تا قابل مطالبه پس از برهم خوردن نامزدی باشند. مثل گوسفندی که به خانواده عروس هدیه شده باشد و علی القاعده ذبح و مصرف میشود. یا عطر و ادکلن و لباسی که هدیه داده میشود و مصرف میشود. بخش دوم هدایایی است که عادتا نگهداری میشوند. مثل حلقه نامزدی یا اقسام یادگاریهای قابل نگهداری.
در صورت برهم خوردن نامزدی، آن قسم از هدایایی که وجود داشته باشد؛ نامزد میتواند آنها را از طرف مقابل، مطالبه کند. اما اگر هدایای داده شده، دیگر وجود نداشته باشد فقط هدایایی قابل پیگیری و مطالبه است که مصرفی نبوده باشند و عادتا جزو هدایایی باشد که نگهداری میشود. حال اگر هدیهای که عادتا نگهداری میشود ولی نامزد مقابل آن را دیگر ندارد مسأله دارای دو وجه است. در حالت اول اینکه هدیه مذکور بنا به علتی که «خارج» از تقصیر فرد هدیه گیرنده است تلف شده باشد که در این صورت دیگر قابل مطالبه نیست. اما در حالت دوم و در صورتی که به هر دلیل که تقصیر باقی نبودن عین آن هدیه، آن بر عهده طرف هدیه گیرنده باشد؛ فرد هدیه گیرنده باید معادل مبلغ آن هدیه را به طرف مقابل بپردازد.
در این بین عکس هایی که در دوران نامزدی میان طرفین رد و بدل شده است را میتوان از مصادیق هدیه و قابل مطالبه دانست. لیکن در خصوص نامههای رد و بدل شده در دوره نامزدی نظرات متفاوتی وجود دارد. نظر غالب این است که نامه را نمیتوان عرفاً جزو هدایا برشمرد و گیرنده نامه، مالک آن تلقی میشود و از این رو نمیتوان مالک را الزام به بازگرداندن نامهها کرد. منتها به نظر میرسد مستند به ماده 10قانون مسئولیت مدنی میتوان بنا به استدلال وارد شدن ضرر و زیان، در صورت سوء استفاده از نامهها درخواست جبران خسارت یا مطالبه نامهها یا از بین بردن آنها را از طریق قانونی پیگیری کرد.