١- آيا در دعوى ورود ثالث ميتوان افرادى غير از اصحاب دعوى اصلى را طرف دعوى قرارداد؟
٢- آيا در دعوى ورود ثالث ميتوان خواسته اى غير از آنچه خواسته دعوى اصلى بوده را مطرح كرد؟
قبل از پاسخ به نظر ميرسد كه توجه به دو اصل مهم ميتواند به تحليل صحيح موضوع كمك كند.
اصل اول : اصل نسبى بودن آثار دعوى
اين واقعيت را بپذيريم كه آثار هر دعوى متوجه اطراف دعوى و قائم مقام قانونى آنهاست. دعوى نسبت به اشخاص ثالث اثر ندارد، پس دخالت ثالث در دعوى به هر نحو كه باشد خلاف اصل و مبتنى بر ضرورت است و بنا بر اين در تفسير حوزه آن به قدر متيقن كه همان ضرورت است اكتفاكرد.
اصل دوم: قابليت طرح دعوى جلب ثالث و ورود ثالث در مرحله تجديد نظر، استثناء بر صلاحيت ذاتى تجديد نظر است. اصل بر اين است كه دادگاه تجديد نظر صلاحيت بدوى ندارد و بنا بر اين جواز طرح دعوى كه سابقه رسيدگى در مرحله بدوى ندارد، استثناء بر اصل است و بنا بر اين حوزه آن بايد به نوعى تفسير شود كه كمترين تعارض با اصل مزبور را داشته باشد.
اما نتيجه: اينكه در دعوى ورود ثالث نميتوان افراد ديگرى غير از اصحاب دعوى اصلى را طرف دعوى قرار داد تقريباً مسلم است. اين موضوع به وضوح از:
-عبارت "هرگاه ..... اصحاب دعوى اصلى...." مندرج در ماده ١٣٠
- حكم ماده ١٣١ كه دادخواست ورود ثالث را به تعداد " اصحاب دعوى اصلى بعلاوه يك نسخه" لازه دانسته است.
-حكم ماده ١٣٢ كه مقرر ميدارد دادخواست ورود ثالث جهت ابلاغ به "طرفين دعوى اصلى " ارسال ميشود.
- استثنايي بودن جواز ورود ثالث در دعوى كه مبتنى بر ضرورت حفظ حقوق ثالث در همان دعوى است.
- استثنايي بودن جواز طرح دعوى بدوى در مرحله تجديد نظر كه خلاف اصل صلاحيت ذاتى تجديد نظر است.
استنباط ميشود.
اما در خصوص اينكه آيا طرح خواسته مستقل از آنچه موضوع دعوى اصلى بوده است نيز، به نظر اينجانب پاسخ منفى است و دلايل اين استدلال به قرار ذيل است:
- قيد عبارت" موضوع دعوى اصلى " در ماده ١٣٠
- اگر طرح خواسته جديد جايز بود، قانونگذار در ماده ١٣٠ به جاى عبارت "... منظور خود را به طور ..." از عبارت"... خواسته خود را به طور..." استفاده ميكرد.
- طرح دعوى با خواسته اى غير از آنچه موضوع دعوى اصلى بوده در مرحله تجديد نظر به وضوح مغاير صلاحيت ذاتى تجديد نظر است و از آن جهت كه تصميم مزبور قطعى است، مضيع حقوق طرف دعوى است.
- جواز طرح خواسته غير از دعوى اصلى در كنار عدم جواز طرح دعوى به طرفيت غير اصحاب دعوى اصلى در برخى موارد جمع نقيضين است زيرا از يك سو محتمل است كه خواسته جديد ملازمه با طرف دعوى قراردادن افراد جديد داشته باشد و از سوى ديگر اين امر ممنوع است.
بنا بر اين:
به نظر اينجانب در دعوى ورود ثالث نه ميتوان كسى غير از اصحاب دعوى اصلى را طرف قرار داد و نه ميتوان خواسته اى غير از موضوع دعوى اصلى وا مطرح كرد و در اين امر تفاوتى ميان نوع ورود ثالث و مرحله اى كه ثالث ورود ميكند نيست.